Eén van de grondleggers van de succesvolle Mississippi Mudsharks is Scottie ‘Mad Dog’ Blinn. De Mississippi Mudsharks zijn sinds enkele jaren een graag geziene band die er reeds succesvolle ‘tours’ hebben opzitten in België en hun omringende buurlanden. Hun vettige grease sound begint meer en meer door te dringen in onze contreien en krijgen meer en meer aanhang. Natuurlijk kan ‘Mad Dog’ ook nog wat anders en ondergetekende is altijd wel een beetje teleurgesteld wanneer ze dit tijdens hun optreden niet altijd laten horen.

Zo kan Scottie perfect Freddie King uit het hiernamaals terugroepen wanneer hij op zijn Les Paul de tonen aanzet van o.a. ‘San-Ho-Zay’. Iets waarmee Scottie in zijn hometown in Southern California ook met regelmaat mee bezig is, is ‘Surf’. Niet de surfsound zoals we deze kennen van Jan & Dean en The Beach Boys maar deze van legendes als Link Wray (1929-2005) en zeker niet te vergeten deze van grootmeester Dick Dale. Scottie’s way of doing it is deze ‘Hot Rod’ surf brengen met een ‘attitude’ van de Clash en/of de Ramones.

Samen met zijn ‘oude’ vriend Kip ‘Babyface’ Dabbs die we nog kennen van de Rhyhtm Lords en ook nog ‘act de précense’ deed in de beginjaren van de Mudsharks begon hij te werken aan een band die de passende naam bij deze muziek mee kreeg van ‘Zombo’s Punk Rods’. De inspiratie voor deze songs deed Scottie gewoonlijk op bij het kijken naar spaghetti westerns à la Clint Eastwood. Hun doel is ook dit genre van opzwepende toestanden levendig te houden.

Voor 2009  heeft dit duo in petto het uitbrengen van een surf album vol met instrumentaaltjes uitgezonderd #7, ‘That Woman’s Got me Drinkin’, het nummer met de bekende yell, one, two…nine, ten bottles of gin een kreet die het altijd wel doet op een van hun ‘gigs’. Dit album waar ze toch al een tijdje mee bezig zijn moest eens uit de kast worden gehaald en vult die andere sound van Scottie perfect aan . Sommige van deze nummers zullen de fans van het eerste uur vertrouwd in de oren klinken om dat er enkel al reeds verschenen zijn op de vorige albums van de Mississippi Mudsharks alsook op werk van Mississippi Mud.

Deze ‘Sinister Surf’ telt 12 instrumentaaltjes +plus eentje met vocals om de surf- en punkscene dadelijk mee op te vrijen. Nummers als ‘Psycho Ward’ en ‘Pistolero’ openen zeer sterk en zouden meteen kunnen opgenomen als één van Quentin Tarantino’s volgende filmtracks voor een of andere cultfilm. Pistolero is trouwens al een paar jaar  aan zijn try-out bezig op de diverse concerten van de Mudsharks. Eén van mijn favorietjes is zeker en vast ‘Yellowjacket’ een surfje met ietsje minder punkattitude maar duidelijk met de juiste spirit.

Ook ‘Mr. Moto’ is jaren een vaste waarde geweest op de setlist van MM en heeft daardoor zijn diensten al meer dan bewezen. Een nummer dat ook terug te vinden is op het solo album van Scottie. De afsluiter van dit album is een traag surfnummer en met ‘Japengo’ horen we perfect dat de invloed van spaghetti westerns wel degelijk aanwezig is. Sinister Surf or surfpunk on the ultimate wave…